Ukraina - parę słów o wolności

Ukraina - Parę słów o wolności

Z ogromnym niepokojem obserwuję to, co się dzieje na Ukrainie. Na „mojej” Ukrainie. Na tej Ukrainie, gdzie teraz ludzie walczą o wolność. Na tej Ukrainie, gdzie ja – absurdalnie - czułam się prawdziwie wolna.
To było 5 lat temu. To wtedy uświadomiłam sobie, że w offroadzie to nie błoto mnie najbardziej kręci i zakochałam się w wyprawach. To wtedy zakochałam się w Ukrainie. Byłam tam dwa razy z dwutygodniowym odstępem między jednym a drugim wyjazdem. Za pierwszym razem zauroczyły mnie pejzaże Ukrainy. Za drugim – ludzie Ukrainy.

Wielkanoc. Można ją spędzić za stołem, ale można też w plenerze. Mój ówczesny facet i ja wybraliśmy to drugie. Pojechaliśmy na Ukrainę. W jedno auto. Odważnie dosyć, bo nawet Ukraińcy pukali się w czoła słysząc o naszej wyprawie. W góry sami, jednym autem? Z górami od dziecka jestem za pan brat, więc wiedziałam, że one mi krzywdy nie zrobią. Ufałam też mojej Vitarce, choć takich wycieczek nie miała na swoim koncie. Ten ukraiński, górski chrzest bojowy przeszła jednak dzielnie. A ja wróciłam całkiem odmieniona. To właśnie przez to niesamowite, niedające się określić słowami poczucie wolności.

Wolność to przypominające grzbiet krowy, łaciate od resztek śniegu szczyty gór, które zdają się być na wyciągnięcie ręki. Wolność to kawa parzona na kuchence gazowej rozstawionej na prześlicznej przełęczy, której smak podkreśla sosnowa igła przypadkiem zabłąkana w kubku. Wolność to włosy zanurzone w lodowatej wodzie górskiego strumienia i brylantowe kropelki skaczące po twarzy. Wolność to wychodzący z domów i machający do nas z uśmiechem mieszkańcy wioski, do której wjeżdżamy rzeką. Wolność to… Ukraina.

To uzależnia. Tuż po powrocie już myślę, że trzeba tam koniecznie pojechać jeszcze raz. To jedziemy! Zaledwie dwa tygodnie później. Zbliżał się bowiem długi weekend majowy, a wraz z nim Karpacki Kordon. Ponownie ruszamy na Ukrainę, jednak tym razem nie sami, a w towarzystwie ponad setki aut z różnych krajów. Tak jakoś samo wychodzi, że jedziemy w grupie z kilkoma załogami ukraińskimi. Od razu ci ludzie przypadają mi do gustu. Weseli, serdeczni, życzliwi. I znów wracam odmieniona. I znów właśnie przez to niewysłowione poczucie wolności.

Wolność to jedzona na szczycie połoniny bułka, którą wiejący z każdej strony wiatr próbuje wydrzeć z ręki. Wolność to leżenie w górskiej trawie i gapienie się w zachodzące w dolinie słońce. Wolność to siedzenie przy ognisku na ogromnej polanie tuż pod bajecznie rozgwieżdżonym niebem. Wolność to bimber przelewany z kanistra do pięciolitrowej butli, a z niej do kieliszków, bo przecież gość nie może pić z byle czego. Wolność to długie rozmowy o codziennym życiu z człowiekiem z innego kraju, mówiącego innym językiem, żyjącym w innej kulturze, a jednak tak bardzo podobnym, mającym takie same problemy, takie same marzenia. Wolność to… Ukraina.
Jakież to absurdalne, że ta Ukraina teraz walczy o wolność…


Ukraina stała się wyjątkowo popularnym kierunkiem polskich wypraw offroadowych. Kto jeszcze tam nie był, powinien posmakować klimatu jazdy po ukraińskich połoninach. Pewnie znaczna część z Was ma już takie doświadczenia za sobą. Zachęcam zatem do podzielenia się Waszymi wspomnieniami z Ukrainy. Właśnie teraz.